And now it starts

اما قرار من و كنكور اين نيس، من يجورايي از وقتي كه فهميدم كنكور چقد مهمه منتظر سال كنكورم بودم و هميشه فكر ميكردم من اگه يه دليل خوب مثل كنكور داشته باشم ميتونم خيلي درس بخونم و چيزاي الكي و كم ارزش And now it starts...

يه ساعت پيش حس دلتنگي جالبي رو تحربه كردم، دلتنگي اي كه واقعا نميدونستم دلم واسه كي تنگ شده  يا شايدم ميدونستم اما مطمئن بودم كه دلتنگي عاشقانه نيس:))

اينو نوشتم كه حس مرده بودن تو بلاگفا بهم دست نده حالا چند روز ديگه ميام از كنكوري كه خيلي بهش نمونده هم مينويسم

And now it starts...

دراز كشيده بودم و ديني ميخوندم كه "ابر ميبارد" پلى شد. هيچ وقت انقدرر به دلم ننشسته بود اين آهنگ با اينكه هميشه ميفهميدم كه خيلى خوبه. اروم چند قطره اومد رو صورتم و از كنار گوشم رد شد و رفت رو گردنم، از سر خوردن اشك رو بدنم لذت بردم و حس كردم دارم سبك ميشم؛ چقدر نياز داشتم به اين چند قطره اشك لعنتي.

ابر ميبارد و ميشوم از يار جدا...

 

And now it starts...

متنفرم از خودم متنفرم از خودم متنفرم از خودم. واقعا حالم از خودم براي تنبلي اين ده روزم داره به هم ميخوره

در حالي كه اوضاع خيلي خوبي ندارم و ميدونم و درساي زياي مونده بازم مثل يك انگل كثافط تنبلي كردم و خيييلي كم تر از بقيه و خيلي كم تر از اون چيزي كه نياز داشتم خوندم. بعضي وقتا ميتونم تصور كنم اون لحظه اي كه حالم چقدر بده و چقدر دارم گريه ميكنم و چقدر پشيمونم براي اين تنبليام؛ ميتونم هزار بار با فكر كردن به اون روزا بميرم و زنده شم.

خدا خودت اين اوضاعُ درست كن كه تنهايي نشدنيه.

And now it starts...